نیاز نیست انسان بزرگی باشیم ...

" انسان بودن " خود ، نهایت بزرگی است

می توان ساده بود ولی انسان بود

به همین سادگی ....

خودت باش،

نه تندیسی که دیگران می خواهند!

وقتی قالب فکر دیگران می شوی،

زیبا می شوی به چشمشان،

اما ،،

قبول کن..

تمام مجسمه ها شکستنی هستند،

در کمال زیبایی..

من شکوفایی گل های امیدم را در رویاها می بینم

و ندایی که به من می گوید :

” گرچه شب تاریک است دل قوی دار سحر نزدیک است.”

دردی که انسان را به سکوت وامی دارد،

بسیار سنگین تر از دردی است

که انسان را به فریاد وامی دارد...

و انسان ها فقط به فریاد هم می رسند...

نه به سکوت هم...!

هرگز، به آدمهای مهربان زخم نزنید...

آدمهای مهربان در مقابل خوبی هایِ یکطرفه، هرگز احساس حماقت

نمی کنند ، چون خوب بودن برای آنها عادت شده،

آدم های مهربان از سر احتیاجشان مهربان نیستند.

آنها دنیا را کوچکتر از آن می بینند که بدی کنند...

آدمهای مهربان خود انتخاب کرده اند که نبینند، نشنوند و به روی خود

نیاورند نه اینکه نفهمند...

هزاران فریاد پشت سکوت آدمهای مهربان هست، سکوتشان را به پای

بی عیب بودن خودمان نگذاریم...

مهربان باشیم با مهربانان...